︎Granice są kulturowym konstruktem. Fotografie podejmują próbę przełamania go i zadania pytań: Jakie są granice ciała? Jak wytyczyć, gdzie kończy się zwierzę, a zaczyna człowiek? Futro w naszej kulturze traktowane jest jedynie jako materiał, pożądany produkt odzwierzęcy. Podczas jego produkcji, zwierzę traci swoją podmiotowość. Granice ciała i pamięć o tym, że futro stanowiło jego integralną część ulegają destrukcji. Pamiętając o tym, że futro to część ciała, przywracam je do ekosystemu, z którego pochodzi. Jednakże wydaje się tylko intruzem, a próba przynosi rozczarowanie. Jednoczśnie człowiek – twórca futra – umieszczony w tym samym kontekście, choć nie jest to już jego środowisko naturalne, zdaje się mniej obcy, bardziej zwierzęcy niż odzwierzęcy produkt. Granice między człowiekiem a zwierzęciem rozmywają się, ukazując sztuczność tego rozgraniczenia. Z naukowego punktu widzenia człowiek należy do królestwa zwierząt, a jednak wspomniany podział stanowi dominującą strukturę poznawczą.
︎Borders are a cultural construct. The photos attempt to break it down and they ask the following questions: What are the boundaries of the body? How do you delineate where an animal ends and a human begins? In our culture, fur is treated only as a material, a desirable animal product. During its production, the animal loses individuality. The boundaries of the body and the memory that fur was an integral part of it get wiped out. By remembering that fur is a part of the body, I bring it back to the ecosystem it comes from. However, that body seems to be just an intruder, and the attempt is disappointing. At the same time, human - the creator of fur - placed in the same context, although it is no longer his natural environment, seems less alien, more animal than a product from an animal. The boundaries between human and animal blur, revealing the artificiality of this separation. From a scientific point of view, human belongs to the animal kingdom, yet the aforementioned division constitutes the dominant cognitive structure.
